LEGORAMART: Ποιος είναι ο Laurent Bramardi;

Πολλοί από εσάς έχετε ήδη υποστηρίξει το έργο LEGORAMART ξεκίνησε από το Muttpop στο ulule.com και ενθαρρύνω όποιον δεν έχει ακόμη αποφασίσει να το κάνει γρήγορα à CETTE adresse, η χρηματοδότηση του έργου που θα ολοκληρωθεί πριν από την προθεσμία της 17ης Οκτωβρίου 2013.

Αυτό το όμορφο βιβλίο 144 σελίδων, που παραδόθηκε για 40 € με ένα κουτί συλλογής και μια τεράστια αφίσα εξωφύλλου, συγκεντρώνει μια επιλογή από τις πιο όμορφες δημιουργίες επτά καλλιτεχνών LEGO (Cole Blaq, Jason Freeny, Nathan Sawaya, Mike Stimpson, Kristina Alexanderson, Οι Dean West και Angus McLane) σε συνέντευξη από τον Laurent Bramardi, ιδρυτή του εκδοτικού οίκου αφιερωμένο στη φωτογραφία: Η εργασία είναι πρόοδος.

Αλλά αν οι καλλιτέχνες που αναφέρονται παραπάνω είναι γνωστοί σε πολλούς από εσάς, ο Laurent Bramardi δεν είναι ένας χαρακτήρας που τραβάει το «σύμπαν μας»: Η εργασία είναι πρόοδος δημοσιεύει βιβλία φωτογραφιών και εγγράφων που συνδυάζουν πολιτική, ρεπορτάζ και καλλιτεχνική προσέγγιση.

Για να μας προσφέρει μερικές ιδέες σχετικά με τον χαρακτήρα του, συμφώνησε ευγενικά να παραμείνει στην άσκηση της συνέντευξης, στην ίδια μορφή με αυτές που θα μπορείτε να ανακαλύψετε στο βιβλίο.

Προτείνω επομένως μια σύντομη συνάντηση σε επτά ερωτήσεις / απαντήσεις με έναν από τους άντρες στην καταγωγή του LEGORAMART :

Η πρώτη σας μνήμη LEGO;

Laurent Bramardi: Δεν έπαιξα πάρα πολύ με το LEGO όταν ήμουν παιδί, αλλά θυμάμαι μια διαφήμιση της δεκαετίας του '80 για έναν διαστημικό σταθμό LEGO. Το βρήκα στο YoutTube, έχει μεγαλώσει αρκετά άσχημα: στην πραγματικότητα, τα CGI δεν είναι κακά.

Το παιχνίδι της παιδικής σας ηλικίας;

LB: Ειδώλια του Star Wars. Πέρασα ώρες φανταζόμενος ότι οι θάμνοι στον κήπο ήταν γιγαντιαία δέντρα, θα ήθελα να χαθώ μέσα τους.

Damien Hirst (Σημείωση του Βρετανού συντάκτη καλλιτέχνη) ή Georges Lucas;

LB: Ο Georges Lucas μέχρι τα 18 μου, αφού ο Hirst δεν ήταν ακόμη γνωστός, αλλά θα τον είχα επιλέξει χωρίς πολύ δισταγμό. Σε κάθε περίπτωση, είναι αληθινά επιχειρηματίες, το καθένα στην κατηγορία τους, και αυτό δεν είναι απαραίτητα το είδος των ονειροπόλων που μου αρέσουν περισσότερο σήμερα.

Η φωτογραφία που δεν θα ξεχάσετε ποτέ;

LB: Μια φωτογραφία του Antoine d'Agata, μια πολύ σκοτεινή θέα μιας τραχιάς θάλασσας, στην Ιαπωνία, πιστεύω - μια από τις εικόνες του που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα του θέματα, τουλάχιστον στην αρχή. Ο κόκκος είναι πολύ έντονος, σύννεφα ανθρακούχων, πυκνών σημείων, που μετατρέπουν το τοπίο σε μια σχεδόν αφηρημένη θέα. Αναγνωρίζουμε τα κύματα, τον αφρό, τον άνεμο, τον ουρανό μολύβδου, αλλά όλα αυτά μιλούν για κάτι άλλο, μια ατμόσφαιρα. Είναι μια εικόνα που έρχεται στο μυαλό πολύ συχνά.

Η ταινία και το κομοδίνο σας;

LB: Είναι μια πραγματικά δύσκολη ερώτηση, υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα ... Μια ταινία του Malick ή των Quay Brothers, αν έπρεπε πραγματικά να διαλέξετε, κάτι αρκετά στοχαστικό ούτως ή άλλως. Υπάρχουν λίγα άλλα μέσα για να τεντώσετε το χρόνο καθώς και τον κινηματογράφο. Για τα βιβλία θα πάρω δύο, το La Nausée του Sartre και το Tristes Tropiques του Levi-Strauss. Είναι παλιοί σύντροφοι που με ακολουθούν εδώ και πολύ καιρό και τους διαβάζω πάντα: μου λένε τόσο για τα αντίστοιχα θέματα τους όσο και για την εξέλιξη του τρόπου με τον οποίο βλέπω τα πράγματα ...

Το πράγμα που δεν θα τολμούσατε να πείτε με LEGO;

LB: Ότι η ταξική πάλη τελείωσε.

Υπάρχει μια τέχνη LEGO;

LB: Θα δούμε σε λίγα χρόνια εάν διατηρείται, εν πάση περιπτώσει, κατά τη γνώμη μου, υπάρχει πράγματι μια νέα μορφή διάδοσης της δημιουργίας, η οποία ίσως θα είναι ο νέος φορέας της τέχνης που θα έρθει. Στην πραγματικότητα, δεν ξέρω αν μπορούμε να μιλήσουμε για "τέχνη", προσπαθήστε να το ορίσετε, εκτός από το παρελθόν, αν μπορούμε να το σκεφτούμε άλλο παρά ως καθιερωμένο γεγονός.